Ilija Jorga
| Ilija Jorga | |
|---|---|
 | |
| Ilija Jorga (desno) | |
| Rođen | 15. studenog 1941., Beograd |
| Borilačka vještina | Karate |
| Nivo | 10. Dan |
| Učitelji | Vladimir Jorga Tetsuji Murakami Taiji Kase Hidetaka Nishiyama |
Ilija Jorga (Beograd, 15. studenog 1941.), srbijanski majstor borilačkih vještina, jedan od prvih majstora karatea u Srbiji i SFR Jugoslaviji. Nosilac je 10. Dana u karateu. Osnivač je karate stila Fudokan. Umirovljeni je redovni profesor fiziologije na Medicinskom fakultetu Sveučilišta u Beogradu. Mlađi je brat Vladimira Jorge.
Životopis[uredi | uredi kôd]
Ilija Jorga je počeo da se bavi karateom 1959. godine. U Zagrebu je 1967. godine položio za majstorsko zvanje (1. Dan) u karateu pred japanskim učiteljem Tetsuji Murakamijem.[1] Njegov prvi instruktor je bio njegov stariji brat Vladimir Jorga, a kasnije njegovi sensei su postali Tetsuji Murakami, Taiji Kase i Hidetaka Nishiyama.
Jorga je proslavljeni šampion Europe u katama, 13 puta jugoslavenski majstor u otvorenoj športskoj borbi i ponovljeni šampion Europe. Također je osvajač medalja na mnogim međunarodnim turnirima. Na međunarodnim turnirima osvojio je 18 medalja, među europskim i svjetskim šampionima (Jorga je prvi šampion koji nije iz Japana, koji je pobjedio na svjetskom šampionatu u Tokiju[2]). Između 1968. i 1980. bio je izbornik karate reprezentacije SFR Jugoslavije. Oni su osvojili 65 medalja na međunarodnim turnirima, također 12 europski i svjetskih šampionskih naslova. Na svoj rođendan, 15. studenog 1980. Ilija Jorga je prezentirao novi predavački sustav, moderan razvitak karatea poznatog po nazivom Fudokan. Kate koje je tada demonstirao su: Heian oi-kumi, Taiji shodan, Kaminari.
Godine 1981. je Jugoslavensku karate federaciju i počeo samostalnu karijeru. Nekoliko godina je živio u Francuskoj, vježbao je s Taiji Kaseom, kojem je bio asistent na međunarodnim trening kampovima očekujući službeno priznanje jošitaka stila. Godine 1987. Jorga počinje surađivati s Hidetakom Nishiyamom i zajedno s njim počeo je da popularizuje tradicionalni karate kao njegov učenik. Njegova organizacija fudokan je četvrta velika organizacija svijeta.[3]
Djela[uredi | uredi kôd]
- Karate: uvod u jednu veštinu borenja (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1968)
- Heian kata N°1: karate-tehnike za žuti pojas (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1972)
- Internacionalna karate pravila borenja i suđenja: sa komentarima i primerima iz prakse (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1973)
- Nunčaku i karate: prikaz jedne borilačke veštine karate majstora sa Okinave (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1975)
- Teki i enpi kata: obavezni sastavi karate-tehnika za učenike i majstore (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1978)
- Pravila sportske karate borbe (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1981)
- Nunčaku i karate: veština borenja nunčakom zasnovana na elementima karatea (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1982)
- Karate: majstorske kate. Knj. 1, Basai-dai, Kanku-dai, Đion (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd, 1985)
- Karate: majstorske kate. Knj. 2, Hangecu, Gankaku, Niđu-šiho, Unsu (s Vladimirom Jorgom i Petrom Đurićem) (Beograd 1986)
Izvori[uredi | uredi kôd]
- ↑ Јоrga 1998, str. 165-169. Pogreška u predlošku sfn: ne postoji izvor s oznakom: CITEREFЈоrga1998 (pomoć)
- ↑ Bubalo, Slavko (2005). "Bubalo, Slavko: Mala karate enciklopedija/Slavko Bubalo". Vukovar. ISBN 953-95174-0-0.
- ↑ Bubalo, Slavko (2005). "Bubalo, Slavko: Mala karate enciklopedija/Slavko Bubalo". Vukovar. ISBN 953-95174-0-0.