Ličnost
| Psihologija |
| Područja |
|---|
| Kognitivna |
| Razvojna |
| Klinička |
| Socijalna |
| Primijenjena |
| Pristupi |
| Bihevioralni |
| Biološki |
| Kognitivni |
| Evolucijski |
| Humanistički |
| Psihodinamički |
| Transpersonalni |
Ličnost jedan je od temeljnih pojmova psihologije koji se odnosi na neponovljiv, relativno čvrsto integriran, stabilan i kompleksan psihički sklop osobina, koji određuje karakteristično i dosljedno ponašanje individue. U te karakteristike spadaju intelektualne sposobnosti, sustav vrijednosti, motivi, emocije, ciljevi i namjere, način ponašanja. Riječ ličnost ili osobnost potječe od latinske riječi persona.[1] Ličnost je dinamička struktura koju čini sustav međusobno povezanih crta (sposobnost i, temperamenta, karakter a), motiva, vrijednosti, stavova i dr. Općenito označava organizaciju individualnih karakteristika čovjeka ili živog bića na temelju koje se svaki pojedinac razlikuje od svih ostalih.
Prema psihoanalizi, ličnost je složen strukturalni i dinamički sustav koji obuhvaća veći broj podsustava ili instanci. Zato se psihoanaliza orijentira na specifično dubinsko razmatranje nesvjesnih slojeva ličnost i, kao i na izučavanje dinamike razvoja, uključujući, pored normalnih, i patološke posljedice disharmoničnog razvoja.
U psihologiji, navode se četiri glavna pristupa ličnosti: Freudov psihoanalitički pristup ličnosti, Skinnerov bihevioristički pristup ličnosti, Maslowljev humanistički pristup ličnosti i Eysenckov pristup crta ličnosti.
Izvori[uredi | uredi kôd]
- ↑ Ante Fulgosi, Psihologija ličnosti: teorije i istraživanja[neaktivna poveznica], 6. izd., Školska knjiga, Zagreb, 1997., ISBN 953-0-30548-6, str. 2.