Pablo Neruda

Pablo Neruda
Puno ime	Ricardo Eliezer Neftalí Reyes Basoalto
Pseudonim	Pablo Neruda
Rođenje	12. srpnja 1904.. Parral, Čile
Smrt	23. rujna 1973. Santiago de Chile, Čile
Zanimanje	pjesnik, diplomat, političar
Nacionalnost	Čileanac
Period pisanja	avangarda
Književne vrste	poezija
Važnija djela :::100 soneta o ljubavi Španjolska u srcu Sveopći spjev 20 ljubavnih pjesama i jedna očajna
Nagrade ::: Nobelova nagrada za književnost 1971.
Potpis
Portal o životopisima

Pablo Neruda (Parral, 12. srpnja 1904. - Santiago de Chile, 23. rujna 1973.), čileanski je pjesnik, pravim imenom Ricardo Eliezer Neftalí Reyes Basoalto.

Kao diplomat proveo je više godina u Madridu gdje se sprijateljio s Lorcom i drugim španjolskim pjesnicima te pristupio antifašističkom pokretu, zbog čega je u svojoj domovini bio proganjan. U početku piše pretežno ljubavnu liriku, a kasnije prelazi na društveno i politički angažiranu poeziju koja govori protiv ratnih strahota i ustaje u obranu potlačenih.

Objavio je 19 zbirki poezije, od kojih su značajnije "Španjolska u srcu" u kojoj daje potresnu, ali uvjerljivu sliku borbe španjolskog naroda. Život i svijet doživljavao je prvenstveno čulno, pa su uzbuđenje, ogorčenje, samilost i srdžba osnovni motivi njegove poezije.

Stilski, prešao je put od neoromantizma preko nadrealizma do čiste borbene i socijealne poezije. Osnovne su mu teme u ranijim godinama ljubav, kasnije pustoš, samoća, patnje, borba i smrt. Njegov vulkanski temperament, vječita spremnost da na nešto reagira i da se za nešto bori, učinio ga je jednim od najplodnijih (30 zbirki), ali i kvalitativno najneujednačenijih velikih pjesnika XX. stoljeća.

Njegov Sveopći spjev (Canto general, 1950.), postao je simbolom stremljenja za književnost čileanskog naroda.

Godine 1971. dodijeljena mu je Nobelova nagrada za književnost.

Ostala djela: Crepusculario; Sto ljubavnih soneta; Dvadeset ljubavnih i jedna očajna; Prstenovi; Pokušaj neizmjernog čovjeka; Boravak na zemlji; Elementarne ode; Podsjetnik s Crnog otoka; Ruke dana; Kraj svijeta.

Radovi

Pablo Neruda

Ovaj članak nije preveden djelomično ili uopće. (Rasprava) Pomozite u prijevodu vodeći računa o stilu i pravopisu. Izvornik se možda nalazi na popisu drugih jezika.

Pablo Neruda

Ovaj članak ili dio članka nije pokriven izvorima. Pomozite Wikipediji navođenjem odgovarajućih knjiga, članaka u časopisima ili internetskih stranica.

<!- Nalazi se u životu

• Crepusculario. Santiago, Ediciones Claridad, 1923.
• Veinte poemas de amor y una canción desesperada. Santiago, Editorial Nascimento, 1924.
• Tentativa del hombre infinito. Santiago, Editorial Nascimento, 1926.
• Anillos Santiago, Editorial Nascimento, 1926. (Prosa poética de Pablo Neruda y Tomás Lago.)
• El hondero entusiasta Santiago, Empresa Letras, 1933.
• El habitante y su esperanza. Novela. Santiago, Editorial Nascimento, 1926.
• Residencia en la tierra (1925–1931). Madrid, Ediciones del Árbol, 1935.
• España en el corazón. Himno a las glorias del pueblo en la guerra: (1936–1937). Santiago, Ediciones Ercilla, 1937.
• Nuevo canto de amor a Stalingrado. México, 1943.
• Tercera residencia (1935–1945). Buenos Aires, Losada, 1947.
• Canto general. México, Talleres Gráficos de la Nación, 1950.
• Los versos del capitán. Imprenta L'Arte Tipografica, Napoli, 1952, 184 pp.
• Todo el amor. Santiago, Editorial Nascimento, 1953.
• Las uvas y el viento. Santiago, Editorial Nascimento, 1954.
• Odas elementales. Buenos Aires, Editorial Losada, 1954.
• Nuevas odas elementales. Buenos Aires, Editorial Losada, 1955.
• Tercer libro de las odas. Buenos Aires, Losada, 1957.
• Estravagario. Buenos Aires, Editorial Losada, 1958.
• Navegaciones y regresos Buenos Aires, Editorial Losada, 1959.
• Cien sonetos de amor. Santiago, Editorial Universitaria, 1959.
• Canción de gesta. La Habana, Imprenta Nacional de Cuba, 1960.
• Poesías: Las piedras de Chile. Buenos Aires, Editorial Losada, 1960.Las Piedras de Pablo Neruda
• Cantos ceremoniales. Buenos Aires, Losada, 1961.
• Memorial de Isla Negra. Buenos Aires, Losada, 1964. 5 volúmenes.
• Arte de pájaros. Santiago, Ediciones Sociedad de Amigos del Arte Contemporáneo, 1966.
• Fulgor y muerte de Joaquín Murieta. Santiago, Zig-Zag, 1967. La obra fue escrita con la intención de servir de libreto para una ópera de Sergio Ortega.
• La Barcarola. Buenos Aires, Losada, 1967.
• Las manos del día. Buenos Aires, Losada, 1968.
• Comiendo en Hungría. Editorial Lumen, Barcelona, 1969. (En co-autoría con Miguel Ángel Asturias)
• Fin del mundo. Santiago, Edición de la Sociedad de Arte Contemporáneo, 1969. Con Ilustraciones de Mario Carreño, Nemesio Antúnez, Pedro Millar, María Martner, Julio Escámez y Osvaldo Guayasamín.
• Aún. Editorial Nascimento, Santiago, 1969.
• Maremoto. Santiago, Sociedad de Arte Contemporáneo, 1970. Con Xilografías a color de Carin Oldfelt Hjertonsson.
• La espada encendida. Buenos Aires, Losada, 1970.
• Las piedras del cielo. Editorial Losada, Buenos Aires, 1970.
• Discurso de Estocolmo. Alpignano, Italia, A. Tallone, 1972.
• Geografía infructuosa Buenos Aires, Editorial Losada, 1972.
• La rosa separada. Éditions du Dragon, Paris, 1972 con grabados de Enrique Zañartu.
• Incitación al Nixonicidio y alabanza de la revolución chilena. Santiago, Empresa Editora Nacional Quimantú, Santiago, 1973.
• Geografía de Pablo Neruda. Editorial Aymá, Barcelona, 1973. Glosas autógrafas de Neruda, Fotos de Sara Facio y Alicia D'Amico.

-->

Predložak:Link FA