Slatki život: razlika između inačica
povez. |
ispravak povez. |
||
| Redak 28: | Redak 28: | ||
Zbog svog sadržaja je film, međutim, izazvao negodovanje [[Rimokatolička crkva|Rimokatoličke crkve]] koja ga je smatrala veličanjem i poticanjem "nemorala". Nakon što je film na privatnoj projekciji pogledao papa [[Ivan XXIII]] i, navodno, njime bio "zgrožen", film je osuđen u uvodniku vatikanskog lista ''[[L'Osservatore Romano]]'', a nakon čega je vlada [[Democrazia Cristiana|demokršćanskog]] premijera [[Fernando Tambroni|Fernanda Tambronija]] naložila rezanje nekih "problematičnih" dijelova. U [[Francisco Franco|Francovoj]] Španjolskoj je, pak, bio u potpunosti zabranjen za prikazivanje, te je gledateljima postao dostupan tek nakon Francove smrti [[1975.]] godine. |
Zbog svog sadržaja je film, međutim, izazvao negodovanje [[Rimokatolička crkva|Rimokatoličke crkve]] koja ga je smatrala veličanjem i poticanjem "nemorala". Nakon što je film na privatnoj projekciji pogledao papa [[Ivan XXIII]] i, navodno, njime bio "zgrožen", film je osuđen u uvodniku vatikanskog lista ''[[L'Osservatore Romano]]'', a nakon čega je vlada [[Democrazia Cristiana|demokršćanskog]] premijera [[Fernando Tambroni|Fernanda Tambronija]] naložila rezanje nekih "problematičnih" dijelova. U [[Francisco Franco|Francovoj]] Španjolskoj je, pak, bio u potpunosti zabranjen za prikazivanje, te je gledateljima postao dostupan tek nakon Francove smrti [[1975.]] godine. |
||
Sa druge strane, među kritikom i publikom su reakcije bilo daleko pozitivnije. Na [[Filmski festival u Cannesu|Filmskom festivalu u Cannesu]] je osvojio [[Zlatna palma|Zlatnu palmu]], a kasnije je dobio i [[Oscar za najbolju kostimografiju]]. Neki od detalja filma su postali dio popularne i opće kulture, odnosno poslužili za stvaranje novih riječi i pojmovi. Lik agresivnog fotografa koji "progoni" celebrityje (temeljen na stvarnoj ličnosti po imenu [[Tazio Secchiaroli]]), a koga je u filmu tumačio [[Walter Santesso]], je dobio ime Paparazzo, a poslije su po njemu prozvani [[paparaci]]. Majice nalik na one nošene u filmu, dobile su ime ''[[dolčevita]]''. |
Sa druge strane, među kritikom i publikom su reakcije bilo daleko pozitivnije. Na [[Filmski festival u Cannesu|Filmskom festivalu u Cannesu]] je osvojio [[Zlatna palma|Zlatnu palmu]], a kasnije je dobio i [[Oscar za najbolju kostimografiju]]. Neki od detalja filma su postali dio popularne i opće kulture, odnosno poslužili za stvaranje novih riječi i pojmovi. Lik agresivnog fotografa koji "progoni" celebrityje (temeljen na stvarnoj ličnosti po imenu [[Tazio Secchiaroli]]), a koga je u filmu tumačio [[Walter Santesso]], je dobio ime Paparazzo, a poslije su po njemu prozvani [[Paparazzo|paparaci]]. Majice nalik na one nošene u filmu, dobile su ime ''[[dolčevita]]''. |
||
==Uloge== |
==Uloge== |
||
Inačica od 30. siječnja 2017. u 19:40
| Slatki život | |
|---|---|
| Naslov izvornika | La dolce vita |
| Redatelj | Federico Fellini |
| Producent | Giuseppe Amato Angelo Rizzoli |
| Scenarist | Federico Fellini Ennio Flaiano Tullio Pinelli Brunello Rondi Pier Paolo Pasolini |
| Glavne uloge | Marcello Mastroianni Anita Ekberg Anouk Aimée Yvonne Furneaux Magali Noël Alain Cuny Nadia Gray |
| Glazba | Nino Rota |
| Snimatelj | Otello Martelli |
| Montaža | Leo Catozzo |
| Distributer | Astor Pictures (SAD), Cineriz (Italija), Pathé Consortium Cinéma (Francuska) |
| Godina izdanja | 1960. |
| Trajanje | 174 min. 180 min. (verzija za američko tržište) |
| Jezik | talijanski engleski francuski njemački |
 Portal o filmu | |
Slatki život (talijanski La dolce vita) je talijansko-francuski crno-bijeli igrani film snimljen 1960. u režiji Federica Fellinija, a koji se smatra najpopularnijim i najuspješnijim ostvarenjem njegove filmografije, odnosno jednim od najznačajnijih i najutjecajnijih ostvarenja europske kinematografije 1960-ih.
Po žanru je kombinacija drame i komedije. Protagonist, koga tumači Marcello Mastroianni, je rimski novinar Marcello Rubini, nekoć ambiciozni književnik koji je primoran za život zarađivati radeći za tabloid i prateći trivijalne priče, kao i život otmjenog društva i celebrityja. Radnja filma nema čvrstu narativnu strukturu, te se sastoji od nekoliko epizoda koje prate tjedan dana u Rubinijevom životu, a što uključuje situacije u kojima ga privlače kako žene iz miljea koji prati kao novinar, tako i lagodan život kojima su okruženi.
La dolce vita je izazvao veliku pažnju jer je njime Fellini, tada jedan od najuglednijih talijanskih sineasta, simbolički označio raskid sa dotadašnjim neorealizmom, bilo u smislu stila - pa tako film sadrži gotovo nadrealne i groteskne scene - bilo smislu tematike, koja će se umjesto problema siromaštva i društvene nejednakosti više baviti otuđenjem, hedonizmom i dekadencijom kako više, tako i srednje klase stvorene u talijanskom ekonomskom bumu 1950-ih. Fellini je u filmu pokazao izuzetnu vještinu prikazivanjem oštrih kontrasta i kontradikcija tadašnje Italije koja se našla između prošlosti i moderne sadašnjosti (a što se najbolje vidi u početnoj sceni u kojoj helikopter prevozi kip Isusa iznad starorimskog akvadukta), odnosno katoličanstva i prakticiranja "slobodnih" oblika seksualnosti kao što su prostitucija i promiskuitet. Publici je, međutim, najviše u sjećanju ostala antologijska scena u kojoj američka filmska zvijezda Sylvia (čiji lik tumači Anita Ekberg) hoda u poznatoj rimskoj fontani Trevi.
Zbog svog sadržaja je film, međutim, izazvao negodovanje Rimokatoličke crkve koja ga je smatrala veličanjem i poticanjem "nemorala". Nakon što je film na privatnoj projekciji pogledao papa Ivan XXIII i, navodno, njime bio "zgrožen", film je osuđen u uvodniku vatikanskog lista L'Osservatore Romano, a nakon čega je vlada demokršćanskog premijera Fernanda Tambronija naložila rezanje nekih "problematičnih" dijelova. U Francovoj Španjolskoj je, pak, bio u potpunosti zabranjen za prikazivanje, te je gledateljima postao dostupan tek nakon Francove smrti 1975. godine.
Sa druge strane, među kritikom i publikom su reakcije bilo daleko pozitivnije. Na Filmskom festivalu u Cannesu je osvojio Zlatnu palmu, a kasnije je dobio i Oscar za najbolju kostimografiju. Neki od detalja filma su postali dio popularne i opće kulture, odnosno poslužili za stvaranje novih riječi i pojmovi. Lik agresivnog fotografa koji "progoni" celebrityje (temeljen na stvarnoj ličnosti po imenu Tazio Secchiaroli), a koga je u filmu tumačio Walter Santesso, je dobio ime Paparazzo, a poslije su po njemu prozvani paparaci. Majice nalik na one nošene u filmu, dobile su ime dolčevita.
Uloge
- Marcello Mastroianni ... Marcello Rubini
- Anita Ekberg ... Sylvia
- Anouk Aimée ... Maddalena
- Yvonne Furneaux ... Emma
- Lex Barker ... Robert, Sylvijin zaručnik
- Magali Noël ... Fanny
- Alain Cuny ... Steiner
- Nadia Gray ... Nadia
- Annibale Ninchi ... Marcellov otac
- Walter Santesso ... Paparazzo
- Valeria Ciangottini ... Paola
- Riccardo Garrone ... Riccardo
- Ida Galli ... Debitantica godine
- Audrey McDonald ... Jane
- Polidor ... Klaun
- Gloria Jones ... Gloria
- Alain Dijon ... Frankie Stout
- Enzo Cerusico ... Novinski fotograf
- Nico ... Nico