Treska
 | |
| Duljina | 132 km |
| Nadm. visina izvora | 2 000 m |
| Prosječni istjek | 23,34 m3/s |
| Površina porječja | 2 350 km2 |
| Izvor | planina Stogovo, Ilinska planina |
| Ušće | Đorče Petrov |
| Pritoci | Zajalska reka, Mala reka, Fuš reka |
| Države |  Makedonija
|
| Gradovi | Kičevo |
| Slijev | Egejsko more |
| Ulijeva se u | Vardar |
Тreska (makedonski: Треска) је rijeka u zapadnoj Sjevernoj Makedoniji, desna pritoka Vardara. Duga je 132 km, a sliv joj iznosi 2 350 km².
Zemljopisne osobine[uredi VE | uredi]
Tresku tvore Ehlovačka reka, koja izvire na istočnoj padini Stogovske planine, i njene desne sastavnice Beličke reke, koja izvire na sjevernim padinama Ilinske planine. Izvori se nalaze na 2 000 m. nadmorske visine. Tok Treske počinje od sela Drugova, gdje se spajaju ova dva njena izvorišna dijela, ali se ona u ovom kraju (Kičevska kotlina) zove Golema reka, a nadalje na sjever kroz Porečku kotlinu , - Velika reka. Ime Treska ima tek od sela Zdunja, odnosno od ulaska u kanjon Matka, između Porečke i Skopske kotline. Ovaj uski kanjon je dug 28 km, i prava je sutjeska usječena u vapnenačke stijene visoke od 700 do 1 000 m. Na kraju kanjona 1937. g. izgrađena je hidrocentrala Matka, čime je nastala umjetna akumulacija jezero Matka. Uvir rijeke Treske u Vardar, je nešto niže u skopskom polju, kod mjesta Đorče Petrov.
Od spajanja izvorišnih dijelova, rijeka teče prema istoku, sve do Kičevske kotline a odatle teče prema sjeveru, praktički sve do svog uvira gdje blago skreće na istok.
Rijeka Treska ima sljedeće pritoke; Zajalsku reku(kod Kičevske kotline), Malu reku(u Porečkoj kotlini) i Fuš reku(u skopskoj kotlini), sve njene pritoke su lijeve.
U dolini Treske nalaze se poznati samostani(manastiri); - Andreaš, podignut 1389. (sa freskama mitropolita Jovana, monaha Grigorija i Kalesta Kirila) i - Matka (XIV st. sa Bogorodičinom crkvom), kao i crkva Sv.Nikole, koja je ostatak od nekadašnjeg samostana sv.Nikole Šiševskog.
Kanjon rijeke - Matka, u novije doba koristi se za kajak na divljim vodama, zbog izuzetnih karakteristika.
Izvori[uredi VE | uredi]
- Opća enciklopedija Jugoslavenskog leksikografskog zavoda - Zagreb, 1982. (2. izdanje)
- Enciklopedija Jugoslavije Jugoslavenskog leksikografskog zavoda - Zagreb, 1971. (1.izdanje)
- Mala enciklopedija Prosvete - Beograd 1969. (1.izdanje)
