Bosanskohercegovački dinar
Bosanskohercegovački dinar je naziv za valutu u BiH od 1992. do 1997. godine. Raspadom Jugoslavije i prijetnjom hiperinflacije, koja je kasnije pogodila Srbiju i Crnu Goru, bosanska se vlada odlučuje za uvođenje bosanskog dinara.
1. srpnja 1992. izlaze iz tiska u apoenima od 10, 50, 100, 500 i 1000 dinara. Na naličju se naizmjenično nalazi stari most u Mostaru kao i jedan grb s krunom i mačem. Nazivi su ispisani latinicom i ćirilicom. Od 1992. do 1994. vrijede apoeni, koji su zamijenjeni 1994. s apoenima tzv. novog dinara po odnosu 10.000 starih dinara = 1 dinar. Ove novčanice na poleđini imaju tadašnji grb s ljiljanima, kao i stari most u Mostaru. Svi su apoeni roza boje na bijelom papiru iste veličine.
Odnos je bio taj da je 100 tzv. novih dinara odgovaralo jednoj njemačkoj marki (DEM) koja je praktički potisnula dinar iz opticaja. Uvođenjem dinara u odnosu 100 BHD = 1 DEM odnos ostaje nepromijenjen sve do uvođenja konvertibilne marke 1997. No bosanski je dinar bio u opticaju uglavnom u području pod kontrolom Armije BiH (Sarajevo...), tako da značaj ove valute nije nikad bio na čitavom području BiH i u nekim su se područjima upotrebljavali jugoslavenski dinari s raznim žigovima, kao i bosanski dinari koji su bili specifični po tome da su vrijedili samo u nekim područjima (Travnik). U to vrijeme se u dijelu BiH koji je većinski naseljen Hrvatima koristi hrvatski dinar, a u području Republike Srpske dinar republike Srpske, koji je kasnije zamijenjen jugoslovenskim dinarom. Pored njemačke marke u BiH se u vrijeme rata koriste skoro sve valute evropskih zemalja, kao i američki dolar u većim gradovima.