Prijeđi na sadržaj

Neobizantska arhitektura

Izvor: Wikipedija

Neobizant je stil u arhitekturi 19. i 20. stoljeća.

Neobizantski stil u Europi

[uredi | uredi kôd]
Hram Svetog Aleksandra Nevskog u Sofiji (dovršen 1912.)

Neobizantski stil široko je raširen od sredine 19. stoljeća u arhitekturi zemalja s brojnim ili većinskim pravoslavnim stanovništvom. Najčešće su sakralne građevine projektirane i građene u neobizantskom stilu, no katkada i javni pa i stambeni objekti. Krajem 19. stoljeća stil se pojavljuje i u sakralnoj arhitekturi katoličke crkve u zapadnoj Europi i europeiziranim društvima posvuda po svijetu. Glavni poticaj širenju neobizantskoga stila predstavljale su publikacije o ključnim spomenicima bizantske arhitekture Grčke i Konstantinopola. S buđenjem nacionalnih pokreta u pravoslavnim zemljama regionalne varijante neobizantskog stila (ruska, srpska, bugarska, grčka, itd.) počinju se smatrati nacionalnim arhitektonskim stilovima.

Neobizantski stil u Hrvatskoj

[uredi | uredi kôd]

Neobizantski stil u javlja se u Hrvatskoj sredinom 19. stoljeća vezano gotovo isključivo uz građevine (crkve, parohijske i općinske zgrade) Srpske pravoslavne crkve. Ključni predstavnik neobizantskog stila u ranoj, romantičarskoj fazi hrvatske arhitekture bio je Franjo Klein, autor projekta za crkvu Preobraženja Gospodnjeg u Zagrebu. Nakon što je 1883. – 84. Herman Bollé projektirao novu unutrašnju opremu crkve Preobraženja Gospodnjeg u Zagrebu ovaj arhitekt postaje glavnim predstavnikom neobizantskog stila u Hrvatskoj. Povjerena mu je gradnja kapele Kukulj na zagrebačkom groblju Mirogoj, restauracija Saborne crkve u Pakracu, manastira Grgetega na Fruškoj gori, gdje, u manastiru Krušedolu podiže spomenik srpskom kralju Milanu Obrenoviću. Rusku verziju neobizantskog stila u hrvatsku arhitekturu unosi Janko Holjac svojim projektima za restauraciju saborne crkve u Plaškom i nove grkokatoličke crkve u Petrovcima. Na području Dalmaciji ističu se monumentalnošću neobizantske crkve u Dubrovniku, Kistanjama, Benkovcu, Drnišu i Obrovcu.[1]

Vidi još

[uredi | uredi kôd]

Izvori

[uredi | uredi kôd]
  1. Dragan Damjanovic. The Neo-Byzantine Style in the Architecture of Serbian Orthodox Churches in 19th Century Croatia // Imagining the Past. The Reception of the Middle Ages in Serbian Art from the 18th to the 21st Century, Byzantine Heritage and Serbian Art III, Belgrade, 2016, 107-118. Pristupljeno 11. siječnja 2019. journal zahtijeva |journal= (pomoć)