Pozitron
Pozitron
| |
 | |
| Kompozicija: | Elementarna čestica |
| Čestična statistika: | Fermion |
| Grupa: | Lepton |
| Porodica: | Prva |
| Međudjelovanje: | gravitacijsko, elektromagnetsko, slabo |
| Simbol(i): | β+, e+ |
| Antičestica: | Elektron |
| Teoretiziran: | Paul Dirac (1928.) |
| Otkriven: | Carl D. Anderson (1932.) |
| Masa: | 9.10938215(45)×10−31 kg 5.4857990943(23)×10−4 u |
| Električni naboj: | +1 e 1.602176487(40)×10−19 C |
| Spin: | 1⁄2 |
Pozitron je antičestica elektrona. Pozitron ima jednaku masu i spin (1/2) kao i elektron, ali suprotni električni naboj od elektrona. Dakle, pozitroni su u antimateriji (antitvari) ono što su elektroni u materiji. Pozitron nastaje u različitim procesima, kao npr. nuklearnim beta-radioaktivnim raspadom nekih radioizotopa, te tvorbom para elektron-pozitron iz gama zrake (tj. fotona dovoljno visoke energije). Kada se pozitron sudari s elektronom oni se anihiliraju. Pri tome najčešće nastaju dva fotona gama-zraka. Stoga kada pozitron naleti na tvar brzo dolazi do njegove anihilacije. Tako je poluživot pozitrona kad naleti na molekularno sredstvo oko 400-500 ps (pikosekundi), a za metale je smanjen čak na 100 ps. Međutim, sam za sebe, pozitron je stabilna čestica antimaterije. Kada bi ga se moglo zadržati u permanentnoj izolaciji, izbjegla bi se anihilacija, i pozitron bi zauvijek živio, kao i elektron.
Paul Dirac je 1928. godine teorijski predvidio postojanje pozitrona. Prve eksperimentalne dokaze o postojanju te do tada nepoznate čestice 1932. godine objavio je Carl D. Anderson. Ta je čestica kasnije identificirana kao pozitron i predstavlja prvootkrivenu antičesticu u fizici. Anihilacija pozitrona s elektronom prvi puta je proučavana 1940. godine. Različite eksperimentalne tehnike kojima su se proučavale anihilacije pozitrona u okvirima nuklearne spektroskopije doživjele su poseban razvoj u dva desetljeća nakon 1945. godine.
Vidi još[uredi | uredi kôd]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
